παρουσίαση από τον Δήμο Χλωπτσιούδη
Σύμφωνα με τους Ρώσους φορμαλιστές, η ποίηση δεν πρέπει να αντανακλά την πραγματικότητα, αλλά να την παρουσιάζει μέσα από ένα ιδιόμορφο πρίσμα, έναν παραμορφωτικό και ανοικειωτικό φακό. Μόνο με αυτό τον τρόπο μπορεί να κλονίσει και να διαψεύσει τις αντιλήψεις που μας έχουν επιβληθεί για την τετριμμένη καθημερινή γλώσσα και με τη βοήθεια των οποίων αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο. Και τα λογοτεχνικά κείμενα έχουν τη μοναδική ικανότητα να ανοικειώνουν τη συμβατική γλώσσα της καθημερινότητας και συνεπώς την ανθρώπινη εμπειρία ανατρέποντας τους καθιερωμένους τρόπους με τους οποίους αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα.
Αυτή τη λογική μοιάζει να ακολουθεί και ο Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης με την τελευταία του ποιητική συλλογή, «στερητικό "α"» (αρμίδα, 2016). Ο ποιητής υιοθετώντας τη μπρεχτική αποστασιοποίηση αρνείται ποιητικά τη ρεαλιστική αισθητική αντίληψη ότι ο κόσμος είναι σταθερός, αμετάβλητος και δεδομένος, ένας κόσμος που θέτει την ποίηση ως μία ψυχαγωγία φυγής σε όσους έχουν παγιδευτεί σε τούτη την παραδοχή....
Η συνέχεια στο τοβιβλίο.net
